Vet'49 วันป๊ะกั๋นเปื้อน คิง& เฮา party
แม่สอด 12-10-2567
มอบธงจัดงานครั้งต่อไป ก็”น่าน“น่ะสิ
“งานเลี้ยงรุ่น” บางคนไปทุกครั้ง บางคนไปบ้าง
ไม่ไปบ้าง แต่ก็มีบางคนไม่สนใจที่จะไป
“งานเลี้ยงรุ่น” จะเกิดขึ้นไม่ได้ หากเราไม่เคยสนใจ และให้ความสำคัญของคำว่า "เพื่อน" อยากจะบอกว่า
“งานเลี้ยงรุ่น” ไม่ได้เกิดขึ้นง่ายๆ เนื่องจากส่วนประกอบ และมุมมองที่แตกต่างกัน แต่ก็ยังมีความหวังให้หลายๆ คน หันกลับมามองในมุมเดียวกันสักนิดว่า การที่เรายังมีเพื่อนให้มาเลี้ยงรุ่นอยู่นั้น ไม่ใช่อยู่เฉยๆ ไม่ทำอะไรเลย แล้วคิดว่า เพื่อนก็คือเพื่อนกันตลอดไป ไม่เห็นต้องเจอกัน ไม่เห็นต้องโทรหากัน ไม่ส่งไลน์ ไม่ส่งแชท ไม่กดไลท์ ฯลฯ ไม่ ๆ ๆ ๆ ไม่ต้องทำอะไร แบบนี้นานไปคงไม่มีใครสนใจใคร สุดท้ายไม่นานก็จะลืมๆ กันไปเอง แล้วคุณจะไม่มีเพื่อน
“งานเลี้ยงรุ่น” ถึงแม้บางคนอาจคิดว่า ก็แค่มานั่งกินเหล้า , แข่งกันโชว์หัวโขน (ที่เคยใส่) เสียตังค์ เสียเวลา โดยใช่เหตุ นอนอยู่บ้านดีกว่า แต่ถ้าคิดให้ดี ที่ว่าไร้สาระนั้น เราได้อะไรจากความไร้สาระ เช่น ได้ความสุข ได้หัวเราะ ได้ความอิ่มเอมใจ จากการที่มีโอกาสเดินทางมาไร้สาระกับเพื่อน ๆ
“งานเลี้ยงรุ่น” ไม่ได้คาดหวังให้ทุกคนต้องดื่มกันจนเมาแประ หรือปิดห้องเสี่ยงดวง แต่หวังเพียงแค่การสละเวลาของเพื่อน เดินทางมาเจอกัน พูดคุยกันเล็กๆน้อยๆ นั่นก็เป็นสิ่งที่เพียงพอแล้วในการให้ความสำคัญกับคำว่า "เพื่อน" และเป็นการยืนยันว่า ยังต้องการมี "เพื่อน" อยู่ต่อไป
แน่นอนว่าทุกวันนี้ มี ไลน์ มีเฟชบุ๊ค Social Media มากมายที่สามารถติดต่อเพื่อนๆ ได้อย่างง่ายดาย แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่า การเดินทางมาพบกันในวัน เวลา เดียวกัน พร้อมๆ กัน หลายๆ คนนั้น สามารถสร้างมิตรภาพที่แนบแน่นกว่าการใช้นิ้วจิ้มบนสมาร์ทโฟน แทนการพูดคุยทักทายในไลน์กลุ่ม
ไม่เหมือนกับการได้เจอหน้าเจอตา และพูดคุยกันจริงๆ
สุดท้าย ก็ได้แต่หวังอยู่ลึกๆ ว่า ทุกๆ ท่าน จะได้มีโอกาสสัมผัสกับ "งานเลี้ยงรุ่น" ค่ำคืนสุดประทับใจ ที่สามารถสร้างชีวิตชีวา ปลดปล่อยความเครียด และสร้างกำลังใจในการทำงาน ต่อสู้กับปัญหาต่างๆ แบบไม่โดดเดี่ยว โดยยังมีเพื่อนๆ คอยเป็นที่ปรึกษา พูดคุย ทั้งแบบมีสาระ และไร้สาระกันอยู่เสมอ ตลอดไป.
"ใครที่ยังไม่เคย หรือใครที่ไม่เคยแม้แต่จะคิดที่จะไป ลองไปดูนะ แล้วจะรู้ว่า "งานเลี้ยงรุ่น" นั้น ไม่ได้เลวร้าย หรือไร้สาระอย่างที่คิด"
#เพื่อนคนหนึ่ง#
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น